Historia dyscypliny
Speedrower (ang. cycle speedway) jest dyscypliną kolarską bazującą na zasadach zbliżonych do sportu żużlowego. Jego początki miały miejsce w latach 40. ubiegłego wieku w Anglii, gdzie młodzi mężczyźni ścigali się na rowerach wokół kraterów po wybuchach bomb. Od tamtego czasu speedrower uprawiano i uprawia się nadal w wielu zakątkach świata – począwszy od Stanów Zjednoczonych, poprzez Europę, Japonię, a na Australii skończywszy.
Rozkwit tego sportu w Polsce, szczególnie w miastach o tradycjach żużlowych, datuje się na lata transformacji – częstym obrazkiem były wówczas nieformalne mecze rozgrywane na tzw. składakach (stylizowanych na motocykle żużlowe) pośród blokowisk z wielkiej płyty. W ciągu kilkunastu następnych lat zabawa ta przerodziła się w profesjonalny sport, w którym więcej jest podobieństw do wyścigów rowerowych, niż żużla, a drużyny nierzadko mają wysoki stopień profesjonalizacji: własne obiekty do treningów i rozgrywania zawodów, kadrę trenerską i zaplecze odnowy biologicznej, a także grono sponsorów. Ciekawostką jest fakt, iż osobą której przypisuje się duży wkład w profesjonalizację speedrowera w naszym kraju i pierwsze kontakty z zagranicznymi federacjami jest Andrzej Włodarczyk – ojciec Anity, mistrzyni olimpijskiej w rzucie młotem (która również w młodości próbowała swoich sił w tym sporcie).
Borys Wojciechowski, Martin Katarzyński (fot. Martyna Brzezińska)
Praktyka
Rower, którego używają zawodnicy, charakteryzuje się przede wszystkim brakiem hamulców; pozbawiony jest także wystających części oraz ma tylko jedno przełożenie. Uwagę przykuwa nietypowo wygięta kierownica, której kształt pomaga lepiej koordynować ruchy szczególnie w chwili startu. Mecz składa się z piętnastu wyścigów, a każdy z nich ma cztery okrążenia po owalnym torze liczącym od 60 do nawet 95 metrów. Bierze w nim udział czterech zawodników startujących spod maszyny, której taśma idąca w górę daje sygnał rozpoczęcia biegu. Każdy z tych czterech zawodników otrzymuje punkty adekwatnie do zajętej przez siebie pozycji: zwycięzca inkasuje 4 punkty, drugi – 3, trzeci – 2, a czwarty – 1.
Rozróżniamy trzy rodzaje rozgrywania zawodów ze względu na ich schemat – indywidualne, parowe i drużynowe. Specyfika tej dyscypliny wymaga od zawodnika doskonałego refleksu, umiejętności sprinterskich, jak również odpowiedniej kondycji, a także zmysłu taktycznego.
Bartłomiej Sikorski oraz Kamil Kubicki podczas regulacji roweru (fot. Eryk Jarzynka)
Rozgrywki ligowe w Polsce
Obecnie w stosowany jest podział na dwie klasy rozgrywkowe CS Superligę oraz CS 1. Ligę. Drwęca występuję w wyższej z lig. W ramach sezonu zasadniczego rozgrywane jest 10 spotkań, po których przychodzi faza play-off z udziałem czterech najlepszych ekip. Wygrani półfinałów spotkają się w finale, zaś przegrani jadą o 3. miejsce.
(fot. Sandra Latarska)
